some words

Αυτός ο κόσμος, που αναβοσβήνει πάνω από τα κεφάλια μας σαν χαλασμένο αριστερό φλας από τριαξονικό στην εθνική οδό Cape Fear – Sunny Beach (19o Χλμ), είναι τόσο μεγάλος και παράξενος όσο το παλιό μου νηπιαγωγείο (ή κάθε νηπιαγωγείο).Γι’ αυτό έχουν βάλει κάγκελα γύρω γύρω ώστε ακόμη και αν βρεις το δρόμο να μην μπορείς να φύγεις πολύ εύκολα και όταν μαλώνεις με τα άλλα παιδιά να κάθεσαι σε μία γωνία και να περιμένεις τη δασκάλα να σου φέρει καμία σοκολάτα (που συνήθως σερβίρεται πακέτο με καμία μαλακία) μέχρι να ρθουν να σε πάρουνε.
Αυτός ο ίδιος κόσμος που ξεφουσκώνει μπροστά στα μάτια μας ενώ ακόμη χάνουμε 4 – 3 και έχουν μείνει άλλα δέκα λεπτά και είναι αργά και θα φωνάζει η γιαγιά του Νώντα, «αφού είπαμε όχι βολίδες» και μέχρι να βγεις από το σπίτι την άλλη μέρα το πρωί πηγαίνουν τα παιδιά σου σχολείο και επιπλέον η ήττα με ένα γκολ διαφορά δεν είναι και τόσο άσχημα αν συνυπολογίσεις τις ιδιάζουσες… και αναλογιστείς τα…
Σ’ αυτόν τον κόσμο που τραβάω τις αναλογίες από τα αυτιά για να βάλω τις 99 λέξεις που ξέρω σε άλλη σειρά για να σημαίνουν κάτι διαφορετικό και σχετικό ταυτόχρονα (;) και να δημιουργήσω την εντύπωση ότι προσπαθώ να πω κάτι (τυπική part-time ενασχόληση μέσου ινδοευρωπαίου προς ανάλωση χρόνου) υπάρχει και ένας ηλεκτρονικός τόπος που τώρα πια εκφράζοντας την καθαρά υποκειμενική μου άποψη (επειδή όλοι εμείς που έχουμε για μητέρα το κύτταρο και πατέρα το πρωτόπλασμα μπορούμε και έχουμε καθαρά υποκειμενικές απόψεις) έχει γίνει για ορισμένους κάτι ανάμεσα σε πατρικό σπίτι και τόπος του εγκλήματος ή ίσως πατρικό έγκλημα και τόπος οικείας.
Εεε.. με γεια το blog!

Advertisement

Φυζάκια Και Φωλαράκια Στην Ερωτοσπηλιά Του Πόρτο Ράφτη!

Και αφού λοιπόν μάζεψα τους τελευταίους συνταξιδώτες απο την Εθνική Άμυνα για την σημερινή εξώρμηση στο Πόρτο Ράφτη το τάξίδι ξεκίνησε! Τα γνωστά παράπονα του τύπου »απο τι δρόμους μας πας τώρα, βγες σε κάνα κεντρικό να τρέξουμε ή άλλαξε μουσική γιατι θα κοιμηθούμε» ξεκίνησαν νωρίς αλλά ευτυχώς τελέιωσαν και νωρίς! Και ενώ το ταξίδι κυλούσε ομαλά (ακούγωντας τους παλιούς αγαπημένους Bush) έπεφτε και κάνα καντύλι στους Ωτινανισταί οδηγούς που συναντούσαμε στο διάβα μας! Περνάμε το Μαρκόπουλο και μια έκφραση ευχαρίστησης σχηματίστηκε στα πρόσωπα όλων, ξάφνου λίγο πριν την τελική ευθεία τα αυτία όλων κρεμάσανε λόγω της ουράς χιλιομέτρου σίγουρα που είχε για τον προορισμό μας. Ως γνωστοί ντράιβερς όμως κάναμε αναστροφή και βρήκαμε ένα δρομάκι που οδήγησε τελικώς λουκούμι στην Ερωτοσπηλιά! (Παρότι φτάσαμε άκουσα και παράπονα για το σημείο παρκαρίσματος, ηταν λιγάκι μακρία είπανε). Σκάμε μύτι το λοιπόν στην παραλία τέσσερεις βέροι Σερραίοι και ψάχνουμε που να απλώσουμε τις κορμάρες μας, ως γνήσιοι χαρταετοί βρήκαμε το πιο στρατηγικό σημείο, απο όπου μπορούσες να σκανάρεις το μεγαλύτερο μέρος της παραλίας! Στην διάρκεια παραμονής μας στην παραλία είχαμε την τιμή να θαυμάσουμε το »Εννιαράκι»(που χωρίς γυαλιά και με βρεγμένα μαλλιά έγινε τελικά επταράκι), το »Γύψο»(το καλύτερο μωρό ίσως), το »Μπαλέτο»(φωνή κορμάρα που λένε), το »Τόπλες»(που έβγαζε και έβαζε το πάνω μέρος απο το μαγιό ανά τριάντα δεύτερα), το »Μικρό»(το οποίο συνοδευόταν απο τον μπαμπά ως ένα σημείο και μετά απο τον νονό της ίσως) κατά την πορεία προς την είσοδό μας εις την θάλασσα σκανάραμε και μερικες άλλες αξιόλογες φιγούρες! Φυσικά ως χαρταετοί δεν κάναμε τίποτα με καμιά τους! Με τα λίγα και με τα πολλά η ώρα πέρασε και έπεσε η ιδέα της φυγής μας απο την κατα τα άλλα ευχάριστη παραλία. Ο γυρισμός ηταν καπως μουντός, αφού η κούραση έκανε την εμφάνισή της και κανένας δεν είχε διάθεση για συζήτηση. Κάπως έτσι λοιπόν κύλισε η σημερινή μας μέρα και βένει προς το τέλος της!

Κάφρος ή Κάγκουρας ή Λοβερμάνος ή….?

Μετά απο μερικές αποτυχημένες προσπάθειες και πεσμένο η αληθεια είναι το ηθικό κατέληξα στο συμπέρασμα οτι δεν ξέρω τι θέλουν πραγματικά οι γυναίκες ή πως θέλουν να τις πλησιάσεις. Νομιζω οτι τα προσπάθησα όλα ή αν όχι όλα σχεδόν όλα, αποτέλεσμα? Άλλο ένα καλοκαίρι μπακούρι του κερατά. Σήμερα άκουσα και το άλλο, απο άτομο βέβαια που μιλάει εκ του ασφαλούς, αφού έχει χρόνια σχεση, »ε, εσύ περνας καλά με τους φίλους σου»! Και δεν λέω καλά περνάω με τα »μούτρα» αλλά όσο να ναι, κάπου κάπου έχεις ανάγκη απο μία σχέση, και αυτόν τον καιρό είμαι σε αυτή την φάση! Χεχε! Τι λέτε θα κάτσει τίποτα άμεσα? Αποτελέσματα θα ανακοινωθουν στο τέλος του καλοκαιριού!

Υ.Γ. Συμβουλές του τύπου δεν προσπαθείς και πολύ ή ρίξε λίγο τα στάνταρτς σου δεν γίνονται δεκτές!

Τέλος Εποχής

Μιας και σήμερα είναι η τελευταία ημέρα της πρώτης μου ευρυζωνικής σύνδεσης στο διαδίκτυο, είπα να δω πόσα δεδομένα ήρθαν και έφυγαν από το PC μου. Κοιτώ το log του router και τι να δω; Received: 2143244729 bytes (μεταφράζεται σε 2.1 terrabytes! περίπου) μέσα σε πέντε μήνες. Sent: 737752589 bytes (738 GB περίπου). Με γραμμή ISDΝ και δεδομένου ότι δεν θα ήμουν διαρκώς online, θα μου έπαιρνε χρόνια ολόκληρα για να κατεβάσω τόσο πράμα… Οπότε, με καθαρά computer freak λογική, είναι σαν να έκανα ένα πελώριο άλμα στο χρόνο! Ξεγέλασα τα δευτερόλεπτα και ξεγλύστρισα αναμεσά τους σαν το χέλι. Ναι, αλλά για να δω/ακούσω όλα αυτά τα δεδομένα θα μου πάρει επίσης μερικά χρόνια, ίσως και περισσότερα. Ο φαύλος κύκλος της υπερσυγκέντρωσης δεδομένων μόλις ξεκίνησε. Καλά (μας) ξεμπερδέματα.

Μα πόσο χλιμίντζουρας μπορεί να γίνει κάποιος;

Η ερώτηση φυσικά αφορά άτομα που φέρουν συνεχώς το προσωπείο της σοβαροφάνειας, αλλά με την πρώτη ευκαιρία αποκαλύπτουν το πραγματικό τους πρόσωπο… Τρανά παραδείγματα της εποχής μας (και αφορμές του ποστ); Οι κύριοι Ζιουγκολέητορ και λόου κλάιμαξ. Σεξισταί, ρατσιταί και οττινανισταί. Σύντομα φωτογραφίες στο flickr και στην espresso!!! Έκτακτο παράρτημα! Προλάβετε!

Μουσική vs Μπάλα

Το ματς που παίχτηκε χθες βράδυ στη Μονή Λαζαριστών ήταν στημένο. Η μπάντα που μας έκανε τη χάρη και έπαιξε μπροστά στο (ούτε καν δεκαπλάσιο από την ίδια) κοινό φάνηκε να το ευχαριστήθηκε κάπως, αν και η αστυνομία (της λογικής) είχε διαφορετική άποψη και φυσικά αυτήν ακριβώς και επέβαλε. Παράξενο που δεν είπε κουβέντα για τους παρακείμενους «ποδοσφαιρόφιλους» οπαδούς του μουντιάλ, που συνέχισαν επί μισάωρο να τα βάζουν είτε με τους Ιταλούς είτε με τους Γερμανούς σε αρκετά έντονους τόνους.

Απόψε, θα ξαναπάω εκεί πέρα για να δω τι θα γίνει με τους 2-L8 και το σημερινό ματς.

Ποιός τρέχει τώρα ως εκεί;

Αγαπημένο μου ιστολόγιο… Αν και αποφεύγω να ταξιδεύω (και ειδικά σε άναρχες μεγαλουπόλεις της Μέσης Ανατολής), αυτή τη φορά έκανα μια υποχώρηση για χάρη του Jugulator. Ο Αντώνης και οι Γιοι του Γιάννη προβλέπεται πως θα καθυστερήσουν αρκετά τη συνάντηση μου με το καρτούν της εικόνας αλλά αυτός θα γελάει έτσι απολαμβάνοντας μία υπέροχη συνκαυλία. Θα τιμωρηθεί και θα βασανιστεί με έγχυση μπυρωίνης και χαβαλέ επί πενταημέρου. Αναμένετε νέα από την επίσκεψη.

Hello people!

We, utopians, welcome you to the #utopia blog. Log in and post for us, or just enjoy browsing. Meeeeeeeeeeek!